Als 6-jarig jongetje zag ik Neil Armstrong als eerste een stap op de maan zetten, enorm spannend.
"That's one small step for a man, one giant leap for mankind".
Voor mijn zevende verjaardag vroeg- en kreeg ik dan ook allerlei 'spaceships'. Met geluidjes, knipperende lampjes, wielen, propellers... van opstijgen, laat staan vliegen, was in 1969 nog geen sprake.

Als kind droomde ik meerdere malen van een helikopter die een noodlanding maakte op onze achtertuin. Ik rende met een stukje plakband naar de helikopter, greep een loshangend draadje en plakte het op de voorkant van de heli. Kennelijk een geslaagde reparatie, de helikopter vloog weer ging er vandoor.

Ik bracht ook veel tijd door in mijn eigen helikopter. Een cockpit van een houten krat, een stuur van een cakeschaal, een bezemsteel en roeispanen als propellers...

Op mijn twaalfde jaar mocht ik naar de modelbouwclub. Daar bouwden volwassen mannen complete vliegtuigen van balsahout. De draadloze, op afstand bestuurbare versies, bleven een droom. Destijds waren een zender, ontvanger en servo's voor een kind niet te betalen. Maar met 2 draden het hoogteroer bedienen, een echte brandstofmotor voorop... het vliegfeest kon beginnen. Mijn vliegtuigjes gingen zelfs mee naar school. Tijdens een tussen-uur werd er gevlogen, meestal met een (toen al te koop) kant en klaar model.


Deze vliegtugjes waren voorzien van een brandstof motortje. In bovenstaand voorbeeld de PeeWee van het merk Cox.

Natuurlijk kwamen de dure zender en echte zelfbouw vliegtuigen er. Zo leerde ik al vroeg dat een vliegtuig niet alleen vliegt maar ook crashed. Vaker crashed dan vliegt zelfs. Soms in hele kleine stukjes maar altijd te repareren.

De pubertijd leerde mij dat er meer dan vliegtuigjes tussen hemel en aarde bestond. De aandacht verplaatste zich naar... hetgeen pubers nog steeds doen.

Vele jaren later werden de eerste helikopters redelijk bestuurbaar. Was het in de begintijd voor een enkeling weggelegd, de hulp van gyroscopen maakte het vliegen toegankelijker voor het grote publiek. Het heeft mij maanden gekost om een helikopter redelijk te laten vliegen zonder uren aan reparaties.

Van barometer, kompas of GPS had nog niemand gehoord. Alleen ernstige stuurfouten werden min of meer gecompenseerd.

Wederom jaren later kwamen de eerste drones op de markt. Het woord drone werd overigens niet gebruikt voor deze modellen. Aangezien ze meerdere propellers dan een helikopter hebben werden en worden ze multicopters genoemd. Meestal met vier propellers, quadcopters dus.

Ik had de afgelopen 25 jaar een landelijk hoog aangeschreven entertainmentbedrijf, artiestenbureau PartyNet opgebouwd. Toen de economie ineen stortte, klanten niet langer contractuele afspraken na kwamen en personeelskosten een zwaar stempel gingen drukken besloot ik het roer om te gooien. Van de laatste 9000 euro kocht ik rechtstreeks bij de fabrieken van WLToys en Hubsan quadcopters in. Importeurs en distributeurs bestonden nog niet. Minicopters was het eerste winkeltje dat direct bij de bron inkocht en er voor zorgde dat alle onderdelen voor reparatie, heel belangrijk, ook beschikbaar waren.

Quadcopter vliegen bleek een rage te worden, ook door mij niet voorzien. Dagelijks verkocht Minicopters tientallen modellen, had ik wederom personeel. Aangezien ieder model door mij persoonlijk werd gecontroleerd voor verzending was de druk hoog en kwam ik niet langer toe aan het repareren van quadcopters. Behalve de verplichte werkzaamheden aan niet werkende exemplaren, kwaliteitscontrole in China is op dit punt bedroevend.

Het nu bepalende en (bijna) zonder concurrentie opererende DJI startte met zelfbouw quadcopters. Een frame, armen, motoren, en besturingssysteem. Solderen, in elkaar schroeven en de instellingen van de software optimaliseren.

Mijn eerste bouwsel, de DJI F450. Met kompas, GPS en barometer. Dit setje koste in 2010 circa 2000 euro.

Ik begon met het bouwen van een eigen variant, de DIO450. Geheel gebouwd en klaar om te vliegen. 

Exact op het moment dat dit model klaar was voor verkoop kwam DJI met de allereerste gebouwde quadcopter, de Phantom 1.

Zoals wellicht bekend werd de DJI Phantom 1 opgevolgd door diverse versies. De DJI FC40 had als eerste een Wifi camera, de Phantom 2 Vision een gimbal (camera stabilisatie systeem). Een crash zorgde steeds vaker voor reparaties die mensen lastig zelf konden uitvoeren. Het waren vooral eigen klanten die de DJI drone bij ons had gekocht die een reparatie aanvroegen. Meer verkoop, meer reparaties. Al snel had ik nauwelijks tijd voor het testen, verpakken en verzenden van de kant en klare 'speelgoed' drones. Toen de verkoop van deze modellen in iedere online- en speelgoedwinkel werd aangeboden werden de reparaties steeds belangrijker en, eerlijk gezegd, ook veel leuker.

Inmiddels komen alle DJI-modellen hier voorbij. De DJI Phantom 1, 2, 3, 4 etc. Daarnaast de DJI Spark, Air, Mavic... noem maar op. Maar ook de grote professionele modellen waaronder de DJI Inspire en S900 komen met regelmaat voor reparaties naar Minicopters. Yuneec is een ander merk waarvoor veel reparaties worden uitgevoerd, met name de Q500 en de Typhoon H. 

Minicopters repareerd inmiddels in opdracht van particulieren, bedrijven, defensie, ministeries en collega's in binnen- en zelfs in het buitenland. Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat er weinig serieuze bedrijven zijn die beroepsmatig repareren, de prijzen zeer scherp zijn en de klant benadering als zeer persoonlijk wordt ervaren. Althans, dat lees ik terug in de inmiddels honderden reviews.

Mijn persoonlijke verhaal begint op een verkooppraatje te lijken en dat was niet de bedoeling. Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik erbij ben gekomen om dit werk te gaan doen... ik denk persoonlijk dat het er altijd ingezeten heeft. Alhoewel mijn opa ernstig twijfelde aan mijn verstand nadat ik op mij vierde jaar zijn dure en prima werkende buizenradio uit elkaar sloopte om te zien hoe het er van binnen uitzag.

Crash en knutsel voorzichtig, vliegende groet,

René Nieuwenhuis
Eigenaar Minicopters.nl